Monday, January 3, 2011

Semalam aku janji ngan budak umah aku nak suh dia temankan aku pi umah cousin aku kat Kepong nak pi ambik pisang yang ma aku kirim dari kampung kat cousin aku ari tu...petang tu dia dah janji ngan aku yang dia nak pi pasar malam sekali ngan aku tapi aku keluar lewat semalam dari ofis so lewat la aku sampai sana...dia pukul 6 lebih dah ada kat lrt wangsa maju tapi aku pukul 6 lebih tu baru on the way kuar dari ofis..alih2 aku suh dia pi dulu xpayah nak tunggu aku...aku bukan apa...member aku yang 2 orang nie xsuka sangat tunggu orang tapi kalau buat orang lain tunggu dia, dia suka sangat....yang nie aku tak boleh blah...bab nunggu menunggu nie masalah ckit...so disebabkan dia tak suka menunggu orang nie aku pun suh la dia pergi dulu...

Aku sampai wangsa maju pun dah kul 6.45 ptg, dia orang cakap kalau sempat jumpa kat sana la dan aku pasti confirm aku tak kan jumpa ngan dia orang...on the way nak cari barang tu aku terperasan dia orang so aku alihkan kaki aku menghala ke arah lain..aku tak nak terserempak dengan dia orang time tu...entah naper tiba2 aku rasa macam nak marah jer...satu hal lagi aku rasa cukup terguris ngan dia orang nie...tak pernah nak tunggu aku walau selewat mana sekali pun aku sampai...disebabkan itulah aku berdoa biar aku tak terserempak ngan dia orang time tu tapi sebesar mana gak pasar malam tu...alih2 aku jumpa jugak dengan dia orang tapi aku buat tak perasan jer...alih2 dia orang yang tegur aku...lepas tu dia orang mintak nak balik dulu dan aku cakap OK la...ingatkan nak pelawa dia balik ngan aku tapi aku nie kan tak suka nak menyusahkan orang lain tuk tunggu aku beli barang so aku biarkan lah dia orang balik dulu....

Dah lepas beli tu aku ada mesej tanya dia orang sama ada dia orang dah balik ke tak tapi tiada response dari dia orang...ingat kan kalau tak balik lagi nak la ajak dia orang balik sekali ngan aku tapi diam jer...alih2 aku yang call dia orang nak tanya dah balik ke belum...kadang2 fedup jugak la tapi nak buat cam ner kan...dia orang kan kawan aku so terpaksa la bersabar...biler dia orang cakap dia orang dah balik aku pun terus balik umah...sampai jer kat umah dia orang tengah makan tapi aku tak tahu kenapa la time tu aku rasa cam nak marah jer...adakah nie disebabkan aku makan ubat pada pagi tu dan akan impact sampai ke umah...tapi biler dia orang tanya aku jawab jer tapi maybe sound time tu jawab apa yang dia orang tanya bunyi lain ckit kut..time tu aku kawal sangat2 perasaan marah aku tu biar tak keluar tapi aku tak boleh kawalnyer lagi...dari cara percakapan aku pun dah bunyi lain macam jer..aku pun tak tahu la kenapa dengan aku...

Member aku tu ada jugak tanya aku pukul berapa nak pergi pastu aku jawab la lepas sembahyang isyak...aku cakap jugak ngan dia yang kalau dia tak nak pergi tak per la pastu dia jawab yang malam nie dia xder buat apa2 pun...aku dapat rasakan yang dia sememangnyer malas nak ikut aku malam2 macam tu coz takut aku balik lambat dan esok nak kerja...aku dapat rasakan yang dia betul2 tak nak ikut aku tapi disebabkan nak jaga hati aku dia sanggup...kawan-kawanku...aku tak paksa kau orang ikut aku sekiranyer kau orang tak nak ikut...janganlah di paksakan diri kau orang semata-mata nak jaga perasaan aku nie...aku tak kisah kawan-kawanku....aku nak biarlah korang ikhlas menemani aku bukan kerana paksaan...aku tak pernah nak paksa korang semua tuk menemani aku...sesekali tak pernah...aku bukan orang yang suka memaksa orang lain..aku tak suka nak menyusahkan orang lain tapi aku tak kisah kalau orang lain nak menyusahkan aku...

Apa yang aku buat selama nie untuk korang semua tu aku ikhlas....ikhlas dari lubuk hati aku coz korang la kawan aku dunia dan akhirat...tanpa korang aku akan rasa sunyi atas dunia nie...korang la penghibur bagi aku suka dan duka...and for the honest one, sebagai manusia kita tak kan mampu lari dari segala perasaan yang ada kan..kadang2 aku rasa hepi kadang2 aku terasa sedih dan kadang2 jugak aku buleh nangis...semua tu aku rasa dalam hari-hari yang aku lalui bersama korang semua...segalanyer akan jadi kenangan sampai akhir hayat aku nanti...

0 Comments:

Post a Comment